Auto cycle chic

Nie, nie będzie o przewożeniu szykownym rowerów autem... to po prostu kolejny autoportret ojców i matek założycieli.

Tradycyjny letni strój żeński czyli długie wdzianko zasłaniające nerki (bo po trzydziestce łatwo je przeziębić), spodnie bermudki oraz sandały, szybko schną po deszczu. Wujek To Mi przypomniał mi o rękawiczkach. Są one najważniejszym elementem stroju. Dlaczego? Dowie się ten kto ich nie założy i pojedzie na wycieczkę rowerową za miasto w słoneczny dzień, lavinka pamięta do dziś czerwoną, piekącą skórkę na dłoniach, ponadto chronią nieprzyzwyczajone dłonie przed odciskami po dłuższych wycieczkach. Kolor tutaj akurat dość przypadkowy, do wyboru były tylko te albo czarne. Marzą mi się czerwone.

Tradycyjny letni strój męski to koszulka bez rękawków, najlepiej w ostrym kolorze, by rowerzysta był widziany z daleka, podobnie jak w przypadku rowerzystki spodnie w zalecanym dla mężczyzn brudnej zieleni. O korzyści jeżdżenia na rowerze w sandałach już pisałam. Rękawiczki To Mi ma damskie, bo męskie miały beznadziejne kolory. Wybór kolorystyczny rękawiczek jest żaden, to wielkie przeoczenie producentów. Nie zapominajmy o charakterystycznej chustce, dzięki niej główka wujka To Mi'ego się nie przegrzewa...

Rowerzyści warszawscy w plenerze mazowieckim. Rowerzystę mazowieckiego poznaje się po tym, że umie jeździć po piachu, co własnie prezentuje wujek To Mi.

Summary: This is another note about authors of WCC. Warsaw Cyclists in masovian landscape. You can recognize masovian cyclist, because he can cycle through the sand (on the 2nd photo).