piątek, 10 kwietnia 2009

1st Warsaw Cycle Chic Ride

Dawno, dawno temu, niecały tydzień wstecz, w niedziele dokładnie, odbył się pierwszy Warsaw Cycle Chic Ride, czyli warszawska przejażdżka pod patronatem WCC. Niewątpliwie gwiazdą wycieczki i najbardziej cycle chic była lavinka.



A panowie? Jak to faceci, co tu kombinować ze strojem i postawili na prostotę stylu. Oto Maciek, Eryk i To Mi.





I tylko Przemek (auditlog), nie uległ presji cycle chic i przyjechał w stroju sportowym.



Jeszcze na Placu Zamkowym dołączył Kamil, przejechał honorową rundkę wokół kolumny i uciekł (tłumacząc się mętnie że jest bez roweru... tez mi wymówka).



A my pojechaliśmy Krakowskim Przedmieściem by po chwili z niego uciec i zjechać ze skarpy ślimakiem na Karowej, czyli Wiaduktem Markiewicza.



Przy Dobrej próbowaliśmy się przesiąść na bicykle, ale ktoś zdemontował siodełka, a poza tym były dobrze przyspawane do podłoża, więc plan spalił na panewce.



Jadąc wzdłuż Wisły, na chwilę wpadlismy w odwiedziny do Syrenki (tacy z nas rowerzyści podsyrenkowi).



A chwilę potem podjechaliśmy do Herbatnika dobrze umoczonego w herbacie... a w zasadzie w wodzie w Porcie Czerniakowskim (to przez utrzymujący się wysoki poziom wody w Wiśle).



Jeszcze przejazd zieloną ścieżką na Agrykoli i podjazd skarpą... podjazd ten zawsze jest sprawdzianem formy (podjechali wszyscy). A podjechalismy tylko po to, by chwilę potem zjechać Belwederską.




I wreszcie wyjechaliśmy na długą prostą przy Belwederskiej, Sobieskiego, a od Wilanowa nie tylko prostą a szeroką, bodaj napopularniejszą w weekendy warszawską scieżkę rowerową wiodącą do Powsina i Lasu Kabackiego.



Sielanka, po prostu... ale żeby nie było zbyt różowo, Maciek złapał gumę. Dętkę wymienilismy, ale opona była przetarta i było ryzyko ze zaraz znów strzeli. Dlatego Maciek nas pożegnał i podjechał do najbliższego przystanku autobusowego.




My tymczasem wpadliśmy na pomysł by obejrzeć rezerwat Park Natoliński. Niestety od tyłu odbiliśmy się od bramy i ochroniarza. Postanowilismy spróbować od góry, głównym wejściem, a wtym celu musielismy kolejny raz podjechać na skarpę (tym razem w warunkach terenowych). I od góry się nie udało - zespół pałacowo-parkowy jest zamknięty i mieści się w nim jakieś Centrum Europejskie.



My tymczasem wyjechalismy na Kabaty, czyli jedną z bardziej usciezkowionych dzielnic Warszawy (razem z Ursynowem).




I tak dojechalismy do lasu Kabackiego.




Tutaj obowiązkowy postój piknikowy, a po dłuzszym odpoczynku dalej w drogę (juz powoli powrotną).



Jeszcze rytualne bęc! przy mostku.



I wyjechaliśmy na galerię grafitti na murze toru wyścigów konnych Służewiec.




A tu lavinka prezentuje jak się korzysta z infrastruktury "ułatwiającej" wprowadzanie rowerów po schodach. My stosowalismy raczej metody zbliżone do tej, którą zastosował ten rowerzysta po lewej.



Lavinka i Przemek ewakuowali się do metra.



A ja z Erykiem wjechalismy jeszcze na Kopę Cwila. Ciekawostką jest, że mimo doskonałego widoku naokoło, nie widać z niej Pałacu Kultury.



A potem juz każy w swoją stronę.



The End.

Zobacz też:
- relację lavinki
- galerie na Picasie: To Mi, lavinka

9 komentarzy:

  1. Rowerem do metra? Pytam praktycznie nie prześmiewczo.

    OdpowiedzUsuń
  2. Rowerem do metra :-) Tak to w praktyce wygląda:
    http://tomi.blox.pl/2008/12/Podroz-warszawskim-metrem.html

    OdpowiedzUsuń
  3. Metro jest przyjazne rowerzystom,czego nie można powiedzieć o samym ścisłym centrum, dlatego często omijamy je pod ziemią ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Jesu, coś czuję, że jak się przeprowadzę bedę musiała się do was na osobistą lekcję jeżdżenia po Warszawie zapisać. No i jakoś nie chcę mi się wierzyć, że pasażerowie sa równie przyjaźni wobec rowerzystów.

    OdpowiedzUsuń
  5. Trzeba jeździć na początku pierwszego wagonu lub na końcu ostatniego.

    Niepisane miejsce dla rowerków i wózków z dziećmi.

    Czasem jest tłoczno,ale rzadko się trafia jakaś upierdliwa menda.


    Memu bratu raz się trafił jakiś buc przyczepialski, ale brat czasem jeździ w środku, bo się śpieszy i jest komunikacyjnym ignorantem toteż sobie jaja z niego robił a metro ponoć dusiło się od śmiechu(reszta pasażerów). ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. To ja tego niepisanego miejsca nie znałem... może dlatego że jestem piśmienny, a może dlatego że aż 2 razy jechałem metrem ;-D

    No to zapraszamy na lekcję :-) to może być dobra rzecz, sam może się czegoś nowego nauczę o rowerowaniu w Warszawie

    OdpowiedzUsuń
  7. No i zasada kolejności w windzie, kto pierwszy ten się zmieści ;)

    OdpowiedzUsuń
  8. a koło tego natolińsko-europejskiego centrum minęliśmy się!

    OdpowiedzUsuń
  9. O! Jednak mała ta Warszawa ;-)

    OdpowiedzUsuń