A panowie? Jak to faceci, co tu kombinować ze strojem i postawili na prostotę stylu. Oto Maciek, Eryk i To Mi.
I tylko Przemek (auditlog), nie uległ presji cycle chic i przyjechał w stroju sportowym.
Jeszcze na Placu Zamkowym dołączył Kamil, przejechał honorową rundkę wokół kolumny i uciekł (tłumacząc się mętnie że jest bez roweru... tez mi wymówka).
A my pojechaliśmy Krakowskim Przedmieściem by po chwili z niego uciec i zjechać ze skarpy ślimakiem na Karowej, czyli Wiaduktem Markiewicza.
Przy Dobrej próbowaliśmy się przesiąść na bicykle, ale ktoś zdemontował siodełka, a poza tym były dobrze przyspawane do podłoża, więc plan spalił na panewce.
Jadąc wzdłuż Wisły, na chwilę wpadlismy w odwiedziny do Syrenki (tacy z nas rowerzyści podsyrenkowi).
A chwilę potem podjechaliśmy do Herbatnika dobrze umoczonego w herbacie... a w zasadzie w wodzie w Porcie Czerniakowskim (to przez utrzymujący się wysoki poziom wody w Wiśle).
Jeszcze przejazd zieloną ścieżką na Agrykoli i podjazd skarpą... podjazd ten zawsze jest sprawdzianem formy (podjechali wszyscy). A podjechalismy tylko po to, by chwilę potem zjechać Belwederską.
I wreszcie wyjechaliśmy na długą prostą przy Belwederskiej, Sobieskiego, a od Wilanowa nie tylko prostą a szeroką, bodaj napopularniejszą w weekendy warszawską scieżkę rowerową wiodącą do Powsina i Lasu Kabackiego.
Sielanka, po prostu... ale żeby nie było zbyt różowo, Maciek złapał gumę. Dętkę wymienilismy, ale opona była przetarta i było ryzyko ze zaraz znów strzeli. Dlatego Maciek nas pożegnał i podjechał do najbliższego przystanku autobusowego.
My tymczasem wpadliśmy na pomysł by obejrzeć rezerwat Park Natoliński. Niestety od tyłu odbiliśmy się od bramy i ochroniarza. Postanowilismy spróbować od góry, głównym wejściem, a wtym celu musielismy kolejny raz podjechać na skarpę (tym razem w warunkach terenowych). I od góry się nie udało - zespół pałacowo-parkowy jest zamknięty i mieści się w nim jakieś Centrum Europejskie.
My tymczasem wyjechalismy na Kabaty, czyli jedną z bardziej usciezkowionych dzielnic Warszawy (razem z Ursynowem).
I tak dojechalismy do lasu Kabackiego.
Tutaj obowiązkowy postój piknikowy, a po dłuzszym odpoczynku dalej w drogę (juz powoli powrotną).
Jeszcze rytualne bęc! przy mostku.
I wyjechaliśmy na galerię grafitti na murze toru wyścigów konnych Służewiec.
A tu lavinka prezentuje jak się korzysta z infrastruktury "ułatwiającej" wprowadzanie rowerów po schodach. My stosowalismy raczej metody zbliżone do tej, którą zastosował ten rowerzysta po lewej.
Lavinka i Przemek ewakuowali się do metra.
A ja z Erykiem wjechalismy jeszcze na Kopę Cwila. Ciekawostką jest, że mimo doskonałego widoku naokoło, nie widać z niej Pałacu Kultury.
A potem juz każy w swoją stronę.
The End.
Zobacz też:
- relację lavinki
- galerie na Picasie: To Mi, lavinka
Rowerem do metra? Pytam praktycznie nie prześmiewczo.
OdpowiedzUsuńRowerem do metra :-) Tak to w praktyce wygląda:
OdpowiedzUsuńhttp://tomi.blox.pl/2008/12/Podroz-warszawskim-metrem.html
Metro jest przyjazne rowerzystom,czego nie można powiedzieć o samym ścisłym centrum, dlatego często omijamy je pod ziemią ;)
OdpowiedzUsuńJesu, coś czuję, że jak się przeprowadzę bedę musiała się do was na osobistą lekcję jeżdżenia po Warszawie zapisać. No i jakoś nie chcę mi się wierzyć, że pasażerowie sa równie przyjaźni wobec rowerzystów.
OdpowiedzUsuńTrzeba jeździć na początku pierwszego wagonu lub na końcu ostatniego.
OdpowiedzUsuńNiepisane miejsce dla rowerków i wózków z dziećmi.
Czasem jest tłoczno,ale rzadko się trafia jakaś upierdliwa menda.
Memu bratu raz się trafił jakiś buc przyczepialski, ale brat czasem jeździ w środku, bo się śpieszy i jest komunikacyjnym ignorantem toteż sobie jaja z niego robił a metro ponoć dusiło się od śmiechu(reszta pasażerów). ;)
To ja tego niepisanego miejsca nie znałem... może dlatego że jestem piśmienny, a może dlatego że aż 2 razy jechałem metrem ;-D
OdpowiedzUsuńNo to zapraszamy na lekcję :-) to może być dobra rzecz, sam może się czegoś nowego nauczę o rowerowaniu w Warszawie
No i zasada kolejności w windzie, kto pierwszy ten się zmieści ;)
OdpowiedzUsuńa koło tego natolińsko-europejskiego centrum minęliśmy się!
OdpowiedzUsuńO! Jednak mała ta Warszawa ;-)
OdpowiedzUsuń