poniedziałek, 31 sierpnia 2009

Podmiejska sielanka

Tuż za granicami Warszawy życie płynie własnym tempem. Rowerzysta wygląda jak samochód na reklamie. Samotny wród lasów i pól, nie stoi w korku. A pardon, rowerzysta nigdy nie stoi w korku. Rowerzysta nie walczy z pieszymi na ścieżkach rowerowych, nie walczy z krawężnikami... sunie lekko przed siebie a we włosach ma wiatr...

Zdjecia robione na południe od Wilanowa.
Autor: lavinka Etykiety: , ,

4 komentarze:

  1. veloman1 września 2009 22:40

    I to lubię ponad wszystko, wolność na rowerze, poza okowami ścieżek... gorzej jednak z wiatrem we włosach ;-)

    OdpowiedzUsuń
  2. lavinka1 września 2009 23:19

    Wiatr robi mi nad karkiem kołtuny, dlatego na dłuższych trasach robię sobie kucyki lub warkoczyki :)

    OdpowiedzUsuń
  3. veloman2 września 2009 19:21

    W warkoczykach bardzo ładnie wyglądasz :-) a kołtunem się nie martw zamówimy go aby złe odgonić ;-)

    OdpowiedzUsuń
  4. lavinka2 września 2009 19:30

    Taaa, jak mam warkoczyki to udaję nastolatkę ;) A z tyłu przy rozwianych włosach robią mi się takie mikrokołtunki do odganiania mikrodemonków ;)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)